wersja 360 VR / 360 VR version 

POLSKA, BIAŁORUŚ, CZECHY, NIEMCY, SZWAJCARIA, CHORWACJA, WŁOCHY, HOLANDIA, BELGIA, HISZPANIA, PORTUGALIA, WIELKA BRYTANIA, ARABIA SAUDYJSKA, USA, JAPONIA, CHINY, TAJLANDIA, WIETNAM / POLAND, BELARUS, CZECH REPUBLIC, SWITZERLAND, CROATIA, ITALY, THE NETHERLANDS, BELGIUM, SPAIN, PORTUGAL, GREAT BRITAIN, SAUDI ARABIA, USA, JAPAN, CHINA, THAILAND, VIETNAM

(English version below)

WSTRZYMANY ODDECH

Wstrzymujemy oddech z lęku,  gdy wdechy i wydechy stają się niebezpieczne. W dzisiejszym świecie nie możemy oddychać swobodnie, ograniczyliśmy sami możliwość normalnego życia w imię dobra nas wszystkich. Połączeni siecią internetu nadal możemy się komunikować, możemy siebie widzieć. Pandemia jest wielką próbą i lekcją współistnienia. Teraz bardziej niż kiedykolwiek zdajemy sobie sprawę, że wszystko i wszyscy są ze sobą połączeni, współzależni oraz współodpowiedzialni za całą planetę. 

Ziemia wstrzymała oddech, odczuwamy  to boleśnie, ale dla większości świata roślin i zwierząt nic się nie zmieniło. Jak wygląda dzisiaj nasze życie w różnych miejscach na Ziemi? Jak wstrzymany oddech wpływa na naszą aktywność?  Jakie w nas wrażenia wywołuje widok miejsc, których energia tak bardzo się zmieniła? Jakie emocje pojawiają się i jakie wnioski?

Dzięki kamerom internetowym możemy  podglądać na bieżąco stan świata. Możemy odwiedzić miejsca nam znane, ale również takie, do których nigdy nie dotrzemy. Czy chcemy, żeby  wszystko wróciło do poprzedniego porządku, który przecież jest przyczyną obecnej katastrofy? Jak będziemy żyć, co zmienimy? Wstrzymujemy oddech, wiedząc, że minie dużo czasu nim nastąpi kolejny wdech lub wydech. 

Mam nadzieję, że wiele takich oraz innych pytań zadadzą sobie wszyscy oglądający ten projekt, który jest również rodzajem  dokumentalnego zapisu naszej aktywności w wybranych miejscach Świata. W tym celu zostały ściągnięte z internetu parominutowe filmy z kamer ulicznych rozsianych po całym globie  (wszystkie  pochodzą z ostatnich dni kwietnia i pierwszych dni maja 2020 r, czasu pierwszego ogólnoświatowego "lockdown"-u). 

Pomysł plastyczny, polegający na wydobyciu z obrazu obiektów w ruchu, nawiązuje do jednej z najstarszych "gier" komputerowych, dzieła Johna Conwaya – The Game of life (Gra w życie). Poruszające się po planszy ,,komórki" uzyskują ,,życie" na ściśle określonych matematycznych zasadach, tworząc na niej ruchome wzory. Przechodnie na tle planszy miasta przypominają ożywione komórki, ale algorytmem tego ruchu rządzi obecnie koronawirus. 

W opracowaniu projektu od strony informatycznej pomagał mi Grzegorz Rogala, któremu składam wielkie podziękowania.  

WITHHELD BREATH

We hold our breath in fear when inhaling and exhaling becomes dangerous. In today's world, we cannot breathe freely, we have limited the possibility of a normal life for the common good. Connected by the Internet, we can still communicate and see each other. The pandemic is a great trial and a lesson in coexistence. Now, more than ever ,we realize that everything and everyone is interconnected, interdependent and responsible for the entire planet.
The earth has held its breath, we feel it painfully, but for most of the plant and animal worlds nothing has changed. What is our life like today, in different places on Earth? How does holding our breath affect our activities? What are our impressions when we see places where the energy has changed so much? What emotions arise and what are the conclusions?
Thanks to web cameras, we can keep an eye on the state of the world. We can visit places known to us, but also places that we will never reach. Do we want everything to return to the previous order, which was the cause of the present catastrophe? How will we live, what will we change? We hold our breath knowing it might take a long time to breathe in or out again.
I hope that many of these and other questions will be asked by all viewers of this project, which is also a kind of documentary record of our activity in selected places of the world. For this purpose, several minutes of footage from street cameras scattered around the globe were downloaded from the Internet (all from the last days of April and the first days of May 2020, the time of the first global lockdown).
The artistic idea of extracting objects in motion from an image refers to one of the oldest computer "games", the work of John Conway - The Game of Life. The "cells" moving on the board obtain "life" on strictly defined mathematical principles, creating moving patterns on it. Passers-by against the background of the city board resemble animated cells, but the algorithm of this movement is currently ruled by the coronavirus.

I'd like to express my gratitude to Grzegorz Rogala for assisting me in developing this project from the IT side. Without your knowledge it wouldn't come to life. Thank you so much!